DOUS IRMÁNS, UNHA NOITE DE FESTA

 

Inda que eu non fun un rapaz moi festexeiro, íame dando conta que os anos pasaban. Ía sendo hora de darlle algunha volta á vida, xa cumprira coa Patria, recen chegado de Madrid, no mes de Agosto do ano sesenta e seis, a meda estaba na eira, chegou aquel cuarto Domingo do mes, as festas do Naseiro en Viveiro, i unha festa máis preto de Mañón, o San Salvador pequeno no lugar dos Casas, Parroquia de San Salvador, Concello de Ortigueira eu parecía que traía gañas de festa, i verme con xente que facía tempo que non vía dende que marchara a Madrid, pois aquel domingo na compaña de meu irmán i outros veciños e veciñas da Parroquia quixemos ir a aquela Festa na famosa motocarro, que meu irmán mercara na Coruña, , eu dispoñía do permiso de conducir clase B, cousa que meu irmán non tiña, o chegáremos alí o lugar dos Casás deixamos aquel vehículo preto da carretera, subimos aqueles cómbaros para chegar ó sitio da festa, xa alí cada quen miraba o que podía gustar para pasar aquela noite, alguén podía mirar para min sen eu o mellor darme conta que podía ser unha voa compaña de aquela noite de festa,meu irmán non gustaba moito de aquelo, i achegouse a min para facerme a proposta de ir ata a festa do Naseiro, propuxérame aquelo para que eu fixera de condutor de aquel vehículo de tres rodas que nos levara ata alí,non me gustou a proposición, primeiro pola hora que xa era da noite, i ademais alí quedaba moitos rapaces e rapazas que nos acompañaran para ir ata alí, como veu que eu non acedía, ideou de pedirme o meu permiso de conducir, eu ante a petición dun irmán no dubidei en prestarllo cousa que puido ser un risco para os dous, eu quedeime naquela festa que durou ata altas horas da madrugada, meu irmán marchara na compañía de outro rapaz moi veciño noso, eu quedeime polo medio da Festa, non sei si bailando algunha peza, logo o estómago comezaba a pedir algo de alimento, o mesmo a outro rapaz que baixara na nosa compañía, baixamos a carretera para entrar na taberna de Xavier, i a súa doa, cousa que era difícil achegarse o mostrador por tanta xente que alí había, o noso era poder comer algo, na cociña parecía haber algo bo, eu pregunteille a Ines se tiña algo para comer, dixo que cociñara polo asado, i unhas patacas, a min aquilo xa me contentaba, o mesmo o compañeiro que baixara tamén para comer algo que gustara, non dubidamos en pedir aquelo que nos propuxera, cando xa chegou a mesa con aquela metade do polo i a fonte de patacas, parecía ser para catro, i nos pediramos para dous, díxonos que aproveitara, i ambos comendo de vagar falando que podía ser dos da motocarro si os pararía a garda civil de tráfico, non dubidamos en que aquel polo andase solto polas leiras daquel lugar, as patacas no seu punto, logo levantamos para pagar aquelo que tanto gustara, votamos o campo da festa aquilo seguía moi animado, alguén se achegou a min para preguntarme si logo íamos a subir para Mañón, cousa que tiñamos que facer a pé, eu non tiña presa, alguén máis que me coñecía tamén me preguntaban como pasara a vida militar, i como vira Madrid, logo cando rematou a Festa puxemos pés o camiño que levaría un bo anaco, todos e todas voltamos contentos, mirabamos aquela bombilla que alumeaba preto do lugar do Pesco, o alto do foxo había que pasalo, ó chegar o cruce de San Pedro alí alguén de aquel grupo collía o seu camiño, eu gustábame chegar a casa para saber si chegaran os da motocarro, de aquela festa do Naseiro, si mal non recordo non chegaran aínda, achegueime a cama para durmir un anaco,antes que soara a máquina de Inocencio en algunha eira do Barrio, cando chegaron aqueles aventureiros o primeiro foi preguntarlles si os parara a Garda Civil,dixeron que non, pero Antonio,que marchara con meu irmán Pepe, dixo vir canso de empuxar pola Motocarro que se apagara o motor preto de San Roman, cando ían cara o Naseiro, eu pensaba que si acertara en quedarme no San Salvador Pequeno, i non ir ó Naseiro grande.

Andrés no Servizo Militar, 1966

Non recordo o nome da Orquestra,   

o cal me gustaría saber,

recordo moito aquela festa,

quen tivera hoxe aqueles anos,

i alí, poder volver.

Por Andrés